Yuuuuh seslerini duyar gibiyim. Çok haklısınız benden de kendime koca bir yuuh.
Hafta içi İpek'e ben çalıştığım için annem bakıyor. E fazlasıyla yoruluyor, iş çıkışlarında hiç oyalanmadan evin yolunu tutmalıyım ki o da evine gidip biraz rahat etsin sabah şarj olmuş şekilde gelebilsin. Hafta içi o kadar yorulan kadına bir de hafta sonu da gel biraz daha bak ben de gezeyim diyemiyorum.
Birde bu tür organizasyonlar hep akşamları başlayıp geç saatte sona eriyor, İpek'e iyi geceler demeden, öpmeden uykuya uğurlamak hiç istemiyorum. Aksi halde o eğlenceden zevk almayacağıma adım kadar eminim.
Her neyse bu da benim bahanem olsun :)
İsimlerini ilk defa hamileyken uyduda ki yabancı bir kanalın gösterilerini verdiği sırada öğrendim. Özellikle aklıma kazıdım olur da Türkiye'ye gelirlerse izlerim diye. Tabii nereden bilebilirdim bu kadar erken geleceklerini benim hayalim İpek'in anlayabileceği bir yaş aralığında geldiklerinde onunla beraber izlemekti.
Cirque Du Soleil' dan bahsediyorum.
25 Eylül 2012'de burnumun dibinde ki Ülker Sports Arena'da gösterileri var idi.
Sıradan sirklerden çok çok farklı bir tarzları var, palyaçoları bildiğin palyaço değil,
Akrobatlar bildiğiniz akrobatlar değil,
Sıradan bir sirk gösterisi değil anlatmak istediğim, bütün oyunlar bir hikayeye bağlı olarak gelişiyor, benim tv de izlediğim çok çok güzeldi çok etkilenmiştim. Gösteriye giden arkadaşlarımında çok etkilendiğini duyuyorum.
Umarım tekrar gelirler veya biz bir daha ki sefere İpek ile onları ziyaret ederiz ve burada paylaşırız.
Sevgiler
Pınar
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder