Bu hafta zor başladı,
Hafta sonunu hep yan yana dip dibe geçiren anne -kız idik, Pazartesi işe gitmek, onu evde en güvenilir insan olan annemle bile bırakmak çok zor geldi. Ayaklarım ilk defa çok severek geldiğim ofisime girmek istemedi. Gün içinde çok çok özledim, telefonlarda duydum ama yetmedi yanında değildim işte. Bir an herşeyi göze alıp çalışmayı bırakıp sadece onunla ilgilenmek onu kendim büyütmeyi düşündüm. Kisa sürede yine onun için bu düşünceden uzaklaştım. Onun için hayallerim var ve bu hayallerin gerçeğe dönüşmesi için maddi anlamda kuvvetli olmam lazım.
Şu anda çok büyük paralar kazandığım yok ortalama sınıf bir ofiste sekreterlik yapıyorum ama kendi paramı kazanmak, kendi hesabımı kendime vermek, kızıma istediğim şeyi alabilmenin özgürlüğü çok önemli. Bu ilerde ona da çok önemli bir örnek olacak.
Ama isterdim ki onun büyürken yanında olayım, büyütürken kendime olan saygımı da yitirmemek için sevdiğim bir işi yapayım.
Yavru kuşumu çok özledim.
Sevgiler,
Pınar
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder